Spotkanie z Eucharystią

Dzień: 23 lutego 2014, godzina: 17:30. kategoria: Spotkania wspólne.

Już w nabliższą niedzielę, jak co miesiąc, Góra Oliwna gromadzi się na wspólnym spotkaniu. Pragniemy razem stanąć przed Panem, oddawać mu chwałę i dzielić się radością. Będzie to czas wspólnej Eucharystii, modlitwy i ucztowania, a rozpoczniemy o godzinie 17:30 w kaplicy akademickiej.

Zapraszamy Cię serdecznie na to spotkanie. Liczymy na Twoją obecność i prosimy o wypełnienie formularza, który pomoże nam w przygotowawniach Agape.

Do zobaczenia:)

Złączeni z Chrystusem

Dzień: 20 lutego 2014, godzina: 18:30. kategoria: Spotkania pracujących.

Serdecznie zapraszamy na spotkanie pracujących czyli na kolejną przygodę z Listem do Rzymian. Konferencje wygłosi dla nas ks. Andrzej Telus, nasz duszpasterz. Mowa będzie o tym, że człowiek przez chrzest zostaje złączony z Chrystusem, dlatego od tego momentu nie powinien mieć nic wspólnego z grzechem. Chrześcijanin w sposób definitywny odcina się od grzechu, aby móc na zawsze przebywać z Chrystusem, który żyje na wieki. Dokonuje się to na pięciu etapach: uznania grzechu, szczerego żalu, zerwania z grzechem, zniszczenie grzesznego ciała, współpracy z Bogiem przez cierpienie i uwielbienie. Read more »

Jak przestać się zamartwiać i zacząć żyć

Dzień: 19 lutego 2014, godzina: 19:00. kategoria: Spotkania studentów.

Zapraaszamy do wysłuchania nagrania z nauczania Pawła Zagórskiego z serii „Jesus Lifestyle – żyć jak Jezus”.

Lenka Křipač w jednej ze swych piosenek „Trouble is a friend” śpiewa o codziennych kłopotach: Czymkolwiek je karmię, one zawsze zdają się rosnąć.
Chyba każdy z nas doświadczył, jak trudno jest pozbyć się tego nieznośnego poczucia niepokoju, gdy zbliża się trudny egzamin, termin oddania pracy na studiach, czy długo planowany wyjazd. Wydaje się, że nawet gdy uda się przezwyciężyć jakieś wyzwanie, za rogiem zawsze czekają dwa następne.

Jezus nigdy nie powiedział: „Nie martw się, nie ma powodu do zmartwień”. Sam miał przecież wiele powodów do troski… Jak więc mamy się przestać martwić i wziąć się w garść, pomimo wszystkich problemów i spraw, jakie walczą o naszą uwagę?

Pokój z Bogiem

Dzień: 12 lutego 2014, godzina: 19:00. kategoria: Spotkania studentów.

Zapraszamy do wysłuchania nagrania z kolejnego rozważania Listu do Rzymian.

W tej konferencji wspólnie z Agnieszką Tompolską zastanawialiśmy się nad „owocami” Bożego uprawiedliwienia: pokojem, nadzieją i miłością. Czym jest „pokój z Bogiem”i co wnosi w życie każdego z nas? Jaki jest sens „ucisków”, do jakich Bóg dopuszcza w naszym życiu? I o jednym z wersetów, który wszyscy znamy na pamięć…


List do Rzymian 5
(1) Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, (2) dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. (3) Ale nie tylko to, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, (4) a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś – nadzieję. (5) A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. (6) Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy (jeszcze) byli bezsilni. (7) A (nawet) za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. (8) Bóg zaś okazuje nam swoją miłość (właśnie) przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. (9) Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. (10) Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie. (11) I nie tylko to – ale i chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie. (12) Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli… (13) Bo i przed Prawem grzech był na świecie, grzechu się jednak nie poczytuje, gdy nie ma Prawa. (14) A przecież śmierć rozpanoszyła się od Adama do Mojżesza nawet nad tymi, którzy nie zgrzeszyli przestępstwem na wzór Adama. On to jest typem Tego, który miał przyjść. (15) Ale nie tak samo ma się rzecz z przestępstwem jak z darem łaski. Jeżeli bowiem przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich śmierć, to o ileż obficiej spłynęła na nich wszystkich łaska i dar Boży, łaskawie udzielony przez jednego Człowieka, Jezusa Chrystusa. (16) I nie tak samo ma się rzecz z tym darem jak i ze (skutkiem grzechu, spowodowanym przez) jednego grzeszącego. Gdy bowiem jeden tylko grzech przynosi wyrok potępiający, to łaska przynosi usprawiedliwienie ze wszystkich grzechów. (17) Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego – Jezusa Chrystusa. (18) A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. (19) Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi. (20) Natomiast Prawo weszło, niestety, po to, by przestępstwo jeszcze bardziej się wzmogło. Gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska, (21) aby jak grzech zaznaczył swoje królowanie śmiercią, tak łaska przejawiła swe królowanie przez sprawiedliwość wiodącą do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego.

Pokój z Bogiem

Dzień: 6 lutego 2014, godzina: 18:30. kategoria: Spotkania pracujących.

Na kolejnym spotkaniu z Listem do Rzymian, zastanowimy sie wspólnie nad „owocami” Bożego uprawiedliwienia: pokojem, nadzieją i miłością. Czym jest „pokój z Bogiem”i co wnosi w życie każdego z nas? Jaki jest sens „ucisków”, do jakich Bóg dopuszcza w naszym życiu? I o jednym z wersetów, który wszyscy znamy na pamięć…

Spotkanie z Eucharystią

Dzień: 5 lutego 2014, godzina: 19:00. kategoria: Spotkania studentów.

Zapraszamy na kolejne spotkanie pastoratu studentów! W pierwszą środę miesiąca będziemy jak zwykle uczestniczyć w Eucharystii.

Plan spotkania:
19:00 Uwielbienie
19:40 Świadectwa
20:00 Eucharystia
21:00 Czas wspólnoty

Uwierzyć jak Abraham

Dzień: 29 stycznia 2014, godzina: 19:00. kategoria: Spotkania studentów.

Zapraszamy do wysłuchania nagrania z ostatniego rozważania Listu do Rzymian, które ukazuje nam przykład wiary Abrahama. Wiary, która ma moc nas usprawiedliwić i zbawić.

Michasia Chłopecka w przejrzysty sposób przekazuje nam kluczowe myśli przesłania św. Pawła. Czy masz pragnienie, aby zrozumieć to przesłanie i odpowiedzieć na nie?


List do Rzymian 4, 1-25
(1) Zapytajmy więc, co (zyskał) Abraham, przodek nasz według ciała (2) Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. (3) Bo cóż mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. (4) Otóż temu, który pracuje, poczytuje się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności. (5) Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego poczytuje się za tytuł do usprawiedliwienia, (6) zgodnie z pochwałą, jaką Dawid wypowiada o człowieku, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków: (7) Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte. (8) Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczyta grzechu. (9) Przeto czy błogosławieństwo to dotyczy obrzezanych, czy też i nieobrzezanych? Czytamy przecież, że Abrahamowi została poczytana wiara za sprawiedliwość. (10) W jakich okolicznościach została poczytana: czy był obrzezany, czy przed obrzezaniem? Otóż nie po obrzezaniu, ale gdy był nieobrzezany. (11) I otrzymał znak obrzezania jako pieczęć usprawiedliwienia osiągniętego z wiary posiadanej wtedy, gdy jeszcze nie był obrzezany. I tak stał się ojcem wszystkich tych, którzy nie mając obrzezania, wierzą, by i im poczytano to za tytuł do usprawiedliwienia, (12) a także ojcem tych obrzezanych, którzy nie tylko na obrzezaniu się opierają, ale nadto kroczą śladami tej wiary, jaką ojciec nasz Abraham posiadał przed obrzezaniem. (13) Albowiem nie od (wypełnienia) Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary. (14) Jeżeli bowiem dziedzicami stają się ci, którzy się opierają na Prawie, to wiara straciła znaczenie, a obietnica pozostała bez skutku. (15) Prawo bowiem pociąga za sobą karzący gniew. Gdzie zaś nie ma Prawa, tam nie ma i przestępstwa. (16) I stąd to (dziedzictwo) zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała nienaruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich – (17) jak jest napisane: Uczyniłem cię ojcem wielu narodów – przed obliczem Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych i to, co nie istnieje, powołuje do istnienia. (18) On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: takie będzie twoje potomstwo. (19) I nie zachwiał się w wierze, choć stwierdził, że ciało jego jest już obumarłe – miał już prawie sto lat – i że obumarłe jest łono Sary. (20) I nie okazał wahania ani niedowierzania co do obietnicy Bożej, ale się wzmocnił w wierze. Oddał przez to chwałę Bogu (21) i był przekonany, że mocen jest On również wypełnić, co obiecał. (22) Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość. (23) A to, że poczytano mu, zostało napisane nie ze względu na niego samego, (24) ale i ze względu na nas , jako że będzie poczytane i nam, którzy wierzymy w Tego, co wskrzesił z martwych Jezusa, Pana naszego. (25) On to został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia.


A już w środę 05.02.2014 zapraszamy na spotkanie z Eucharystią, które rozpoczniemy oczywiście uwielbieniem.

Spotkanie z Eucharystią

Dzień: 26 stycznia 2014, godzina: 17:30. kategoria: Spotkania wspólne.

Już wkrótce więcej szczegółów na temat naszego najbliższego wspólnego spotkania.
Już teraz zarezerwujcie sobie ten niedzielny wieczór!

Spotkanie z Eucharystią

Dzień: 22 stycznia 2014, godzina: 19:00. kategoria: Spotkania studentów.

Na najbliższyzm spotkaniu po uwielbieniu (które rozpoczniemy jak zwykle o 19:00) włączymy się w Mszę Świętą w naszym DA. Eucharystia będzie sprawowana w intencji studentów przygotowujących się do zimowej sesji egzaminacyjnej, o pomoc i łaski Ducha Świętego na ten szczególny czas.
Po mszy czas wspólnoty. Zapraszamy!

Otóż zauważyłeś pewnie, jak często Twój podopieczny zwykł z dezaprobatą mawiać o swoich modlitwach, a co gorsza o modlitwach innych: „Jak trwoga to do Boga”. Chce w ten sposób poddać krytyce modlitwę – jak ją określa – interesowną i wynikającą z życiowych trudności. Kasjelu, czy rozumiesz absurd tej dezaprobaty? A do kogóż niby mieliby się oni uciekać w chwilach trudności? A poza tym, czy jest bardziej szczere wyznanie wiary we wszechmoc, opatrzność i miłość naszego Pana niż ufna prośba skierowana doń w chwili próby?
fragment książki Listy starego anioła do młodego”; Janusz Pyda OP

Uwierzyć jak Abraham

Dzień: 16 stycznia 2014, godzina: 18:30. kategoria: Spotkania pracujących.

Już wkrótce kolejne spotkanie z Listem do Rzymian. Tym razem, wspólnie z Michasią Chłopecką, przyjrzymy się poniższemu fragmentowi:


List do Rzymian 4, 1-25
(1) Zapytajmy więc, co [zyskał] Abraham, przodek nasz według ciała (2) Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. (3) Bo cóż mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. (4) Otóż temu, który pracuje, poczytuje się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności. (5) Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego poczytuje się za tytuł do usprawiedliwienia, (6) zgodnie z pochwałą, jaką Dawid wypowiada o człowieku, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków: (7) Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte. (8) Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczyta grzechu. (9) Przeto czy błogosławieństwo to dotyczy obrzezanych, czy też i nieobrzezanych? Czytamy przecież, że Abrahamowi została poczytana wiara za sprawiedliwość. (10) W jakich okolicznościach została poczytana: czy był obrzezany, czy przed obrzezaniem? Otóż nie po obrzezaniu, ale gdy był nieobrzezany. (11) I otrzymał znak obrzezania jako pieczęć usprawiedliwienia osiągniętego z wiary posiadanej wtedy, gdy jeszcze nie był obrzezany. I tak stał się ojcem wszystkich tych, którzy nie mając obrzezania, wierzą, by i im poczytano to za tytuł do usprawiedliwienia, (12) a także ojcem tych obrzezanych, którzy nie tylko na obrzezaniu się opierają, ale nadto kroczą śladami tej wiary, jaką ojciec nasz Abraham posiadał przed obrzezaniem. (13) Albowiem nie od [wypełnienia] Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary. (14) Jeżeli bowiem dziedzicami stają się ci, którzy się opierają na Prawie, to wiara straciła znaczenie, a obietnica pozostała bez skutku. (15) Prawo bowiem pociąga za sobą karzący gniew. Gdzie zaś nie ma Prawa, tam nie ma i przestępstwa. (16) I stąd to [dziedzictwo] zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała nienaruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich – (17) jak jest napisane: Uczyniłem cię ojcem wielu narodów – przed obliczem Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych i to, co nie istnieje, powołuje do istnienia. (18) On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: takie będzie twoje potomstwo. (19) I nie zachwiał się w wierze, choć stwierdził, że ciało jego jest już obumarłe – miał już prawie sto lat – i że obumarłe jest łono Sary. (20) I nie okazał wahania ani niedowierzania co do obietnicy Bożej, ale się wzmocnił w wierze. Oddał przez to chwałę Bogu (21) i był przekonany, że mocen jest On również wypełnić, co obiecał. (22) Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość. (23) A to, że poczytano mu, zostało napisane nie ze względu na niego samego, (24) ale i ze względu na nas , jako że będzie poczytane i nam, którzy wierzymy w Tego, co wskrzesił z martwych Jezusa, Pana naszego. (25) On to został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia.