Dn 7,2-14 · Dn 3,77-82 · Łk 21,29-33 

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: „Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę powiadam wam: nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”.

Od początku istnienia Kościół doszukiwał się znaków nastania końca wszystkich rzeczy, lub inaczej, znaków nadchodzącej przemiany wszystkich rzeczy. Dzisiejszy fragment Ewangelii udziela nam pewnych wskazówek  jak odczytywać te znaki, bazując raczej na naturalnych spostrzeżeniach. Istnieje w Biblii wiele takich miejsc, łącznie z Apokalipsą, to też współcześnie wielu wierzących zakrząta sobie tym głowę.

Znaki znakami, nie należy ich lekceważyć, ale czytając Dzieje 1, 7-8 widzimy, że Jezus mówi do Apostołów: „Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustanowił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na Was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami….” czytaj dalej »

Rz 8,26-30 · Ps 13,4-6 · Łk 13,22-30

Jezus, nauczając, szedł przez miasta i wsie i odbywał swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?”On rzekł do nich: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli.Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: «Panie, otwórz nam»; lecz On wam odpowie: «Nie wiem, skąd jesteście».Wtedy zaczniecie mówić: «Przecież jadaliśmy i piliśmy z tobą, i na ulicach naszych nauczałeś». Lecz On rzecze: «Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości».Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi”.

Dziś w Ewangelii mamy pytanie, które od wieków nurtuje ludzi i nie oszukujmy się, nurtuje również nas. Kto będzie zbawiony? Kto z nas zostanie uratowany? Od czego wybawiony? Od Bożego gniewu oczywiście. Dlaczego grozi nam gniew Boży? Przecież Bóg nas tak bardzo kocha? Dlatego, że jesteśmy grzeszni!  Bóg żywi odrazę do grzechu i nie ma nic wspólnego z grzechem. No i mamy wstęp do kerygmatu i wyjaśnienie dlaczego czytaj dalej »

Rz 3,21-29 · Ps 130 · J 14,6 · Łk 11,47-54

Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie: „Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. A tak jesteście świadkami i przytakujecie uczynkom waszych ojców; gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce. Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych zabiją i prześladować będą. Tak na tym plemieniu będzie pomszczona krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, na tym plemieniu będzie pomszczona.Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; samiście nie weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli”. Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go podchwycić na jakimś słowie.

Dzisiejsza Ewangelia mówi o odpowiedzialności.

Pierwsza odpowiedzialność – nasza. Bóg posyła do nas proroków. Jak traktujemy ich przesłanie? Zarówno jako naród jak i Kościół powinniśmy się bić w piersi, i to mocno. Mówimy o ks. Franciszku Blachnickim – prorok Kościoła. Rzeczywiście ubiegł o 35 lat rzeczywistość, która przychodzi dzisiaj. Co robimy z jego przesłaniem „Redemptoris Missio”?. Trzeba powiedzieć wprost – przez wiele lat zostało zaniechane. Spłycone. Teraz próbuje się je na nowo odtworzyć. Może myślimy, że to nie nasza wina?   czytaj dalej »

Rz 2,1-11 · Ps 62 · J 10,27 · Łk 11,42-46

Jezus powiedział do faryzeuszów i uczonych w Prawie: „Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić i tamtego nie opuszczać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą”. Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: „Nauczycielu, tymi słowami nam też ubliżasz”. On odparł: „I wam, uczonym w Prawie, biada. Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie”.

W dzisiejszej Ewangelii skarceni zostają przez Jezusa wszyscy obłudnicy i celebryci.  Jezus wskazuje na najważniejsze przykazanie – miłość Bożą. Faryzeusze byli bardzo drobiazgowi w przestrzeganiu Prawa. Jezus ich za to nie potepia, ale zauważa, że kładąc nacisk na drobiazgi zagubili główne przesłanie – sprawiedliwość i miłość Bożą.

Mówiąc o nich „groby niewidoczne” Jezus rzeczywiście posuwa się daleko w krytyce. Grób był wypełniony przecież rozkładającym się ciałem, w świetle prawa był nieczysty. Porównując kogoś do grobu sugeruje się, że jego serce jest pełne nieczytości. O co chodzi Jezusowi? czytaj dalej »

Rz 1,16-25 · Ps 19,2-5 · Hbr 4,12 · Łk 11,37-41 

Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem. Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem. 

Na to rzekł Pan do niego: „Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste”.

Dzisiaj w Ewangelii napotykamy ważny fragment dotyczący czystości. Znacznie większy fragment Ewangelii Łukasza zajmuje się tematem wnętrza człowieka. Bóg widzi serce i patrzy na serce. Nasze zewnętrzne postępowanie powinno być wyrazem postawy serca. Jeżeli nasze serce nie idzie za tym, co robimy, to czytaj dalej »