Rdz 41, 55-57. 42, 5-7. 14-15a. 17-24a · Ps 33 · Mt 10,1-7
Dzisiejsze czytanie Ewangelii (Mt. 10. 1 – 7) jest kontynuacją wczorajszej perykopy, która kończyła się słowami: „Żniwo wielkie ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje”. Wtedy właśnie przywołał Dwunastu. Apostołowie mieli zdobyć pierwsze szlify na polu ewangelizacji.
Ciekawe jest dla mnie to, że jednym z wysłanych jest także Judasz. Mateusz wspomina o nim na końcu, z przypisem: „ten, który Go zdradził”. On też otrzymał autorytet i jestem pewien, że jego posługa była równie owocna, jak pozostałych Uczniów.
Ciekawy jest dla mnie również cel ewangelizatorów: zaginione owce z domu Izraela. „nie idźcie do pogan (dosł ETNON – narodów), ani do Samarytan. To jeszcze nie był ten czas. Objęcie przymierzem narodów miało dopiero nastąpić.
Niestety dzisiejszy podany tekst ucina paragraf w połowie, jakby zabrakło odwagi w tym, by przytoczyć dwie myśli z odciętego tekstu. (Mt. 10, 8-10) Pierwsza z nich, to ogromny autorytet, który otrzymali Apostołowie. Nie tylko nauczajcie, ale również „uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy.” To jest władza, której udzielił Jezus Apostołom, a Duch Święty udziela dziś Kościołowi, szczególnie współczesnym apostołom, czyli mówiąc po naszemu ewangelizatorom, misjonarzom, świadkom wiary.
Ten wielki autorytet (wolę to słowo, niż „władza”, bo w rzeczywistości wszelka władza pozostaje w rękach Jezusa) wiąże się z wielkim wymaganiem. Warto pamiętać, że jest to ten sam akapit i to samo polecenie: Darmo otrzymaliście – darmo dawajcie. Nie gromadźcie bogactw, nie bierzcie na drogę dwóch ubrań, sandałów ani trzosa. Wart jest robotnik swojej strawy. To całkowite oddanie się Bogu, poleganie na nim. Wiadomo, że ludzie uzdrowieni będą chcieli okazać swoją wdzięczność. Przypomina mi się tu historia Naamana, wodza Asyryjskiego, który zawdzięcza uzdrowienie prorokowi Elizeuszowi. Ta piękna historia jest zapisana w II Król. 5. Naaman chciał się odwdzięczyć Prorokowi, ale ten odmawia przyjęcia zapłaty. Tę sytuację chciał wykorzystać jeden z uczniów Elizeusza, wzbogacić się i skończyło się to dla niego tragicznie. Posługa Apostolska nie jest za pieniądze. „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”. Jestem ciekawy, jak dzisiaj skomentuje ten tekst Papież.