Kol 1,21-23 · Ps 54 · Łk 6,1-5
W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: „Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?” Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: „Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać”. I dodał: „Syn Człowieczy jest panem szabatu”.
W dzisiejszym czytaniu Łukasz ukazuje rosnący konflikt pomiędzy Jezusem a faryzeuszami. Zarzucali mu już, że uzdrowił w szabat, że powiedział do paralityka: „odpuszczają Ci się Twoje grzechy”, że Jezus i Jego uczniowie nie poszczą, tak „jak wszyscy pobożni ludzie”.
W dzisiejszym czytaniu Ewangelista opowiada historię, w której Jezus podpadł faryzeuszom po raz kolejny. Tym razem łuskał kłosy zbóż w szabat, co było gorszącym przekroczeniem zasad Prawa. W odpowiedzi Jezusa widzimy wyjaśnienie istoty Szabatu i całego Prawa. Chodzi o to, że to człowiek potrzebuje tego wszystkiego. Przykazania służą nam, Bóg je podał dla naszego dobra, dla dobra naszej relacji z Bogiem. Bo w przykazaniach właśnie najważniejsza jest nasza relacja z Bogiem.
Oczywiście ważny jest przepis. Gdyby nie przepisy, nie wiedzielibyśmy jak się dostrajać. Brak Prawa byłby tragiczny w skutkach. Prawo jest wychowawcą, wskazuje Bożą wolę i drogę do Boga. Ale Prawo nie jest dla samego Prawa. Ono wskazuje drogę do czegoś istotniejszego. To stara się powiedzieć Jezus faryzeuszom. Boże przykazania mają prowadzić do Boga i owocować miłością i miłosierdziem. To czynić, a tamtego nie zaniedbywać – powiedział w innym miejscu Jezus do uczonych w Piśmie.
I na koniec dodał jeszcze głębszą prawdę: „Syn Człowieczy jest Panem szabatu”. Było to stwierdzenie niczym: „synu, odpuszczają ci się twoje grzechy”. Łukasz nie komentuje w tym miejscu złości uczonych w Piśmie i faryzeuszy, zostawi na to miejsce po uzdrowieniu w Szabat. Ale to stwierdzenie, w którym Jezus ujawnia swoją pozycję jest zasadniczą postawą Nowego Testamentu. Św. Jan napisze: wszystko przez Niego i dla Niego się stało.” Jezus jest Panem. On jest naszym drogowskazem, naszą naczelną zasadą. W Nim wypełniło się Prawo. Jego słuchamy, do Niego przychodzimy, Jego naśladujemy.