Dar proroctwa

Dzień: 11 lutego 2016, Godzina: 19:00
Spotkania pracujących

W odróżnieniu od Starego Testamentu, w którym jedynie pewni Izraelici byli wybierani, aby być prorokami, w Nowym przymierzu, ustanowionym w Jezusie, Duch Święty wylany jest na wszystkich wierzących. ponieważ wszystkim chrześcijanom obiecano dar Ducha Świętego, wszystkim nam dano udział w duchu proroczym. Sobót Watykański II naucza: święty Lud Boży ma także udział w prorockim urzędzie Chrystusa (KK 12). Dla Soboru to profetyczne obdarowanie całego Ludu Bożego w sposób szczególny przejawia się w sensus fidelium [zmyśle wiary] wzbudzonym i podtrzymanym przez Ducha prawdy (KK 12). […] Wzmianka z Ewangelii według św. Jana (J 16, 13-15) wyjaśnia, że Duch Święty także objawia rzeczy, które mają nadejść. To jest celem wszelkiego proroctwa. Jest to oznajmianie myśli Boga w odniesieniu do przeszłości, chwili obecnej i przyszłości. Ponieważ plan Boży jest ukierunkowany na wypełnienie w przyszłości, ogłaszanie spraw, które mają nadejść, jest niesłychanie istotne w prorockiej misji Kościoła. […] Z uwagi na to zadanie Duch Święty wzbudza chrześcijan z darami prorockimi. Oznacza to udział w prorockiej posłudze Jezusa, którą dał kościołowi jako swemu Ciału. Jest to dar, który należy do Głowy Ciała i istnieje ze względu na Ciało. Prorokowi jest dany udział w zamyśle Boga i zrozumienie tego zamysłu. Prorok jest w pewien sposób dopuszczony do rady Pana, z tego też powodu Jeremiasz szydził z fałszywych proroków: Kto bowiem stał w radzie Pana, widział i słyszał Jego słowa? kto nadsłuchiwał Jego słowa i usłyszał je? (jer 23, 18). Ci, którzy powołani są do posługi prorockiej, spędzają czas z Panem. Spedzają czas, przyzwalając Duchowi Świętemu rzucać światło na słowo Boże. Dary prorockie wylane są dla zbudowania całego Ciała Chrystusa: Ten zaś, kto prorokuje, mówi ku zbudowaniu ludzi, ku ich pokrzepieniu i pociesze (1 Kor 14,3).